Voordat we vandaag weer uit Page vertrekken, hebben we eerst nog een tour geboekt bij een tourcompany van een Navajo familie. Die familie is de eigenaar van het stuk land waarop de zogeheten “Secret Canyon” ligt, ook wel “Horseshoe Bend Slot Canyon” genoemd. De tours naar die canyon kunnen dus ook alleen via hun geboekt worden. Het voordeel ten opzichte van de veel bekendere Antelope Canyons, die ook bij Page liggen, en die vergelijkbaar hiermee zijn, is dat de Secret Canyon véél rustiger is, omdat daar maar één groep van max. 15 mensen tegelijk in gaat, terwijl bij Antelope de jeeps af en aan rijden en je zo’n beetje door de canyon geduwd wordt.
Ook bij Secret Canyon beginnen we met een (zo nu en dan ruige) jeeptocht van een klein half uurtje. Daarna lopen we met de gids Brandon tien minuten door het warme zand tot we bij de ingang van de canyon komen. We kunnen hier dus lekker op ons eigen tempo rondlopen en foto’s maken en Brandon legt zo nu en dan wat uit, beantwoordt vragen en speelt op de Navajo fluit. Ook blijkt hij van bijna alle fototoestellen de beste instellingen te weten om foto’s te maken in de canyon….. handig. Na anderhalf uur lopen we weer de canyon uit en rijden met de jeep weer terug naar Page. Het was een prachtige tocht met een indrukwekkende canyon. Misschien wel iets duurder dan de Antelope Canyon, maar dat was deze veel rustigere ervaring dubbel en dwars waard.
Als we rond half één terug zijn gebracht met de jeep, eten we een broodje bij Subway, naast het kantoortje van Slot Canyon Tours. Voordat we weer vertrekken uit Page, willen we eerst nog even bij Lake Powell kijken, het grote meer bij Page, waar we eigenlijk nog nooit echt geweest zijn, Met de auto over het strand rijdend, kunnen we tot bijna aan de oever van het meer komen en hier wordt even een verfrissende duik genomen.
Als we daarna richting Zion National Park rijden, herinner ik me een stuk op internet dat ik gelezen heb over een slotcanyon die hier vlak in de buurt zou moeten liggen, de Red Hollow Canyon. Aangezien we er nu toch zijn, willen we die nog even proberen te vinden. Dit is echter kennelijk geen toeristische trekpleister, want richtingaanwijzers of iets dergelijks zijn niet te vinden, en alleen afgaande op de routebeschrijving van het stukje op internet kunnen we het niet vinden. We hebben al wat afgelegen weggetjes gehad die op niets uitkomen, als we dan maar besluiten om aan te bellen bij een huis waarbij we even daarvoor mensen in de tuin zagen zitten; die zijn in ieder geval thuis. En gelukkig weet de bewoonster waar we heen moeten; uiteraard het enige weggetje dat we nog niet geprobeerd hadden…..
Als we de auto geparkeerd hebben (ongeveer plaats voor één auto, dus maar goed dat het niet zo bekend is) is de volgende uitdaging om de trail te vinden, ook hier is uiteraard geen duidelijk pad. We proberen te lopen zoals de beschrijving van internet aangeeft. In ieder geval lopen we in een mooie omgeving van rode rotswanden.
Op een gegeven moment komen we bij een heel smal gedeelte waarna een kamer komt waar een touw hangt om mee naar boven te klimmen. Wat er boven is, daar zijn we echter nooit achter gekomen omdat we dat niet aandurfden met een half vergaan touwtje… daar draaien we dus om en lopen terug naar de auto.
Na dit avontuur rijden we snel door naar Springdale, het dorpje bij Zion National Park, waar we in de Bumbleberry Inn drie nachten mogen gaan doorbrengen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten